Btw-procedure

Specifieke kennis voor het voeren van een btw-procedure zien wij als een must, mede gezien het EU-karakter van deze belasting. Dat maakt het extra complex. Hieronder noemen wij onze voornaamste btw-werkgebieden:

Bijstand bij boekenonderzoek Belastingdienst

Bij een btw-procedure ligt het initiatief voor doen van aangifte geheel bij de ondernemer zelf. Wanneer en hoeveel btw er wordt voldaan, bepaalt de ondernemer. De Belastingdienst voert controles uit, al dan niet vanwege een aangifte die door de ondernemer is ingediend, maar ook op aanwijzingen van buitenaf. Bijvoorbeeld na een tip of derdenonderzoek.

Wij begeleiden dergelijke boekenonderzoeken. Indien gewenst, doen we dit voor u op de achtergrond. Een boekenonderzoek kan leiden tot aanzienlijke correcties in de vorm van naheffingsaanslagen die kunnen worden opgelegd eventueel nog aangevuld met een (vergrijp)boete. Wij proberen het opleggen van naheffingsaanslagen zoveel mogelijk te voorkomen. Of in ieder geval aanslagen te laten matigen.

Naast het bieden van hulp bij een btw-procedure staan wij cliënten ook bij in fiscale procedures tegen de Belastingdienst, zowel als het gaat om de heffing als om de invordering, waaronder het verkrijgen van uitstel van betaling. Voor de btw en accijnzen (net als voor de loonheffingen) kan de Belastingdienst (Ontvanger) een bestuurder onder bepaalde voorwaarden in privé aansprakelijk stellen. Ook daartegen voeren wij alle mogelijke vormen van verweer (lees meer onder onze expertise belastingprocedure).

Btw-procedure: btw-tarief geschillen

Bij een btw-procedure geldt als uitgangspunt dat goederen en diensten aan het algemene btw-tarief van 21% zijn onderworpen. Voor bepaalde aangewezen goederen en diensten geldt echter een btw-vrijstelling (bijvoorbeeld: voor medische verrichtingen door artsen), dan wel een verlaagd tarief van 0% (bijvoorbeeld: zonnepanelen) of 9% (bijvoorbeeld: voedingsmiddelen).

Als een ondernemer het niet eens is met de toepassing van een bepaald tarief of zijn btw-rechten kan hij – om een naheffingsaanslag te voorkomen – ook al eerder actie ondernemen.

Er dient dan bezwaar te worden gemaakt tegen de eigen voldoening op btw-aangifte. En wel binnen zes weken, nadat de btw op aangifte is voldaan (lees: betaald). Als bezwaar wordt gemaakt buiten deze termijn, zal de inspecteur het bezwaar aanmerken als ‘een ambtshalve verzoek om teruggaaf’. Dit verzoek kan tot vijf jaar na het einde van het kalenderjaar waarin de belastingschuld is ontstaan, of waarop de teruggaaf betrekking heeft.

Tegen de beslissing van de inspecteur op het verzoek staat geen beroep open bij de belastingrechter. De rechtsbescherming is dus na zes weken na de voldoening op aangifte al zeer beperkt.

Heeft u een geschil met de Belastingdienst over de btw-aangifte of over een (op te leggen) btw-naheffingsaanslag? Wij weten als geen ander wat uw rechten zijn binnen de btw-procedure en voeren zowel voor individuele belastingplichtigen als voor groepen procedures over de toepassing van de btw-vrijstelling als verlaagde tarieven.

Betrokkenheid bij btw-fraude

Onder bepaalde voorwaarden geldt een ‘recht op nultarief’ (oftewel: een vrijstelling met recht op aftrek) voor goederen die een ondernemer intracommunautair levert aan een ondernemer in een andere lidstaat. In de praktijk zien we dat nogal eens onenigheid ontstaat met de Belastingdienst over het recht op nultarief, waaronder of er wel is voldaan aan de voorwaarden. Dergelijke geschillen kunnen leiden tot een btw-naheffingsaanslag al dan niet met boete.

De btw is door middel van de zogenaamde btw-richtlijn de enige geharmoniseerde belasting binnen de Europese Unie. Dit heeft tot gevolg dat onze nationale wetgeving niet in strijd mag zijn met deze Europese Richtlijn en de toepassing ervan voor een groot deel wordt bepaald door het Hof van Justitie van de Europese Unie. De invloed van Europa is met name terug te zien als het gaat om btw-fraude. Dit onderwerp staat hoog op de agenda van de Europese Commissie. Deze fraude wordt steeds consequenter aangepakt, waardoor het eerder aan de lidstaten staat het recht op het nultarief, het recht op teruggaaf of het recht op aftrek te weigeren.

Fraude komt in vele varianten voor. Denk bijvoorbeeld aan fraude met de hoogte van rekeningen en bedragen, of het bewust niet voldoen aan formele verplichtingen, zoals het niet (volledig of correct) voeren van een boekhouding, het niet registreren van betaalde en/of opgemaakte facturen, het niet betalen van btw en het niet doen van btw-aangifte (lees meer onder onze expertise belastingfraude).

Een van de meest voorkomende vormen van fraude is de zogenoemde btw-carrouselfraude. Hierbij zijn altijd minstens drie partijen betrokken. De leverancier uit de ene lidstaat levert goederen tegen het btw-nultarief aan een ondernemer in een andere lidstaat. Deze tweede ondernemer is de fraudeur (de ‘ploffer’), omdat hij bij de wederverkoop van de goederen btw rekent, maar deze niet afdraagt. Hierdoor betaalt hij geen enkele keer btw. De afnemende ondernemer kan vervolgens echter wel weer de betaalde btw in aftrek brengen. Op deze manier ziet de Europese schatkist veel inkomsten verloren gaan.

Omdat de ‘ploffer’ vaak zelf niet meer te vinden is, richt de Belastingdienst dan wel het Openbaar Ministerie zijn pijlen op de oorspronkelijke leverancier en/of op de tweede afnemer. Daarbij wordt het criterium van het Hof van Justitie gehanteerd dat als deze ondernemer ‘wist of had moeten weten’ dat de ondernemer (de ploffer) waarmee hij zaken deed onderdeel was van een fraude, hij daar ook zelf onderdeel van is. In dat geval kunnen de btw-rechten van die ondernemer worden geweigerd. Vaak wordt tevens een boete opgelegd, omdat hij ‘wist of beter had moeten weten’. Ook is het mogelijk dat het Openbaar Ministerie overgaat tot strafrechtelijke vervolging.

Btw-procedure: Met grote stappen snel thuis?

In onze praktijk zien wij regelmatig dat ondernemers van btw-fraude worden beschuldigd, zonder dat die aantijgingen met bewijsmiddelen zijn onderbouwd. Zowel in fiscale als in strafrechtelijke procedures wordt vaak verwezen naar vage stellingen, zonder dat concreet wordt gemaakt waarom er sprake is van fraude. Algemene kenmerken zoals een snelle wisseling van leveranciers en afnemers, het gebruik van tussenhandelaren of aflevering van goederen op een andere locatie dan de vestigingsplaats van de afnemers, maar bijvoorbeeld ook het gebruik van een hotmail-adres leveren zonder nadere onderbouwing geen bewijs van fraude op.

Wij zijn van mening dat zowel in de fiscale als in de strafrechtelijke praktijk een degelijk onderzoek van de Belastingdienst dan wel het Openbaar Ministerie ten grondslag moet liggen aan dergelijke serieuze fraudebeschuldigingen. Een kritische blik is daarom onmisbaar.

Wordt u een verwijt gemaakt onderdeel uit te maken van btw-(carrousel)fraude? Of heeft hulp nodig bij een fiscale of btw-procedure? Neem dan contact met ons op.