In het interview “Wetgever biedt onvoldoende waarborgen” met Astrid Klein Sprokkelhorst van het Belasting magazine van Nextens werpt Angelique Perdaems haar licht op een zeer actueel onderwerp binnen de fiscale wetgeving: het boeteonderzoek.
De fiscale verzamelwet 2025 bevat een hoofdstuk waarin het zuivere schuldonderzoek van de inspecteur een wettelijke basis moet krijgen in het nieuwe artikel 67h van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR). Met het invoeren van deze bepaling ontstaat een informatieverplichting voor zuivere boetevragen. Daardoor kunnen ook vragen aan de belastingadviseur als potentiële boeteling voor bijvoorbeeld een medepleegboete worden gesteld. De rechtsbescherming van de potentiële boeteling komt daarmee in de knel. In dit interview deelt Angelique haar visie op deze voorgenomen wetswijziging.
We geven u graag alvast een voorproefje uit het interview:
Moet deze wetgeving er komen?
“Dat is de vraag. Nieuwe wetgeving lijkt vaak ondoordacht. Ik krijg soms het gevoel dat de regelgeving op een achternamiddag in elkaar is gezet. Dat alleen al maakt de kans, dat fiscale wetgeving eenvoudiger wordt, niet zo groot. De toeslagenaffaire heeft ervoor gezorgd dat bij de overheid de burger weer centraal komt te staan en wetgeving wordt getoetst op doenvermogen. Daarom vind ik het wonderlijk dat er zo’n wetsvoorstel komt. Is er niemand bij Financiën die denkt: kan dit eigenlijk wel? In dit geval komt de wetgever in de Memorie van Toelichting niet werkelijk tot de kern. Wat met name onderbelicht blijft, is welke waarborgen zouden moeten gelden voor een schuldonderzoek. Als je die bevoegdheid wilt creëren, zul je heel duidelijk moeten aangeven op grond waarvan je zo’n schuldonderzoek kan starten, wie het mag starten en welke aanwijzingen je moet hebben dat een beboetbaar feit is begaan. Dit om te voorkomen dat lukraak schuldonderzoeken worden gestart. Daarover vermeldt de Memorie van Toelichting niets.”
In hoeverre zou de adviseur bij een schuldonderzoek een beroep kunnen doen op het fair play beginsel?
“Dat is onduidelijk. Als de adviseur een verzoek om informatie krijgt op basis van het voorgestelde art. 67h AWR, waarin gevraagd wordt om alle emailverkeer tussen hem en zijn cliënt, kan hij zich dan als adviseur beroepen op het fair play beginsel? Dat kan in ieder geval voor zover het om fiscaal advies gaat. Stel de mails bevatten informatie waarin gesproken wordt van een pleitbaar standpunt, maar dat wordt later niet aanvaard door de inspecteur. Heb je dan als adviseur bewust de aanmerkelijke kans aanvaard dat de inspecteur er zich niet in kan vinden? Zo kun je dus talloze discussies krijgen die bij de totstandkoming van de wetgeving helemaal niet waren voorzien.”
Klik hier voor het hele interview. Heeft u na het lezen van dit artikel nog vragen over, het boeteonderzoek, de fiscale wetgeving of andere onderwerpen voor Angelique? Aarzel dan niet om contact met haar op te nemen.
Foto credits: Cor Salverius Fotografie