Uit recente jurisprudentie blijkt dat rechters uiteenlopende criteria toepassen bij de beoordeling van procesafspraken. Rechtbank Zeeland-West-Brabant sluit in een recent vonnis (onder meer) aan bij de inhoud en de eerlijkheid van de gemaakte afspraken. Overeenstemming tussen procespartijen is daarvoor niet zonder meer voldoende, zo blijkt uit het vonnis.
Lees hier alvast een voorproefje:
Procesafspraken blijven de gemoederen bezig houden. Wij schreven hierover al in Vaklunch #450, #465 en #470. Uit de daarin aangehaalde jurisprudentie blijkt dat rechters wegens het ontbreken van een wettelijke grondslag uiteenlopende criteria toepassen bij de beoordeling van procesafspraken. Zo toetste rechtbank Overijssel begin dit jaar of procesafspraken helpen een bijdrage te leveren aan de ontlasting van het strafrechtsysteem, terwijl hof Arnhem-Leeuwarden afgelopen april procesafspraken beoordeelde op efficiency, duidelijkheid voor de andere betrokken partijen en effectiviteit. Afgelopen week gooide rechtbank Zeeland-West-Brabant het over een compleet andere boeg door te toetsen of de procesafspraken in kwestie voldeden aan ‘twee voorwaarden die het Europese Hof van de Rechten van de Mens (EHRM) stelt aan afsprakenprocedures’. Hoe pakte dat uit?
Procesafspraken in strafzaken zijn afspraken tussen het Openbaar Ministerie en een verdachte. Deze afspraken kunnen zien op bijvoorbeeld het beperken van te voeren verweren of de strafmaat. Uit voornoemd vonnis van rechtbank Zeeland-West-Brabant kan worden afgeleid dat het in die zaak ging om procesafspraken met een combinatie van deze twee elementen. In de bij het vonnis opgenomen procesafspraken is te lezen dat de verdachte instemt met een bewezenverklaring van valsheid in geschrift (artikel 225 Sr) en verduistering (artikel 321 Sr), en dat de officier van justitie zal eisen aan hem een geldboete van € 3.000 op te leggen, daarbij “rekening houdend met” de volgende elementen…
Lees het volledige artikel hier: Vaklunch #477 Beoordeling procesafspraken, it takes three to tango